کاربرد نیلینگ
به جهت مقاوم سازی ترانشه ها روش های متعددی پیشنهاد شده اند که تمامی آنها با مصائب و مشکلات مختلفی روبه رو هستند. از این بین روش نیلینگ به خاطر فواید فنی و اقتصادی که دارا می باشد، معمولاً گزینه مناسبی برای اکثر کارفرماها در بخش راه و ساختمان است.
زیرا بدون اینکه در محیط پروژه مزاحمت ایجاد کند، ضریب امنیت کناره های حفاری را به نحو احسنت تامین می کند، به کارگیری روش نیلینگ که روشی نوپا و به روز می باشد باعث کمتر دیده شدن گزینه های نیل شده است، تا جاهایی که در همسایگی ساختمانهای قدیمی و مسیرهای پرترافیک قرار دارند دچار تغییرات کمتری شوند در این روش که به اصطلاح انکراژ اسم گذاری شده است، با استفاده از استرند چند شاخه به جای میلگرد در مکان های حفاری شده باعث مقاوم سازی چاله ها با عمق بالای ۲۵ متری شده است.
نحوه پیاده سازی نیلینگ
روشی که برای پیاده سازی نیلینگ به منظور مقاوم سازی دیوارهای گود ها پیشنهاد میشود، معمولاً دارای ۵ مرحله اصلی می باشد که شامل موارد زیر است گودبرداری مقطعی حفاری گمانه ها نصب میلگرد تسلیح تزریق دوغاب سیمان بتن پاشی و جایگذاری صفحه و مهره است.
خاکبرداری
طبق آیین نامه ای که وجود دارد حفاری اولیه تا حدی پیش می رود که دیواره منطقه حفاری شده بتواند در زمانی بین ۲۴ تا ۴۸ ساعت استقامت خود را حفظ کند خاکبرداری باید به ترتیب مرحله به مرحله انجام شود، و پس از پایان هر مرحله از خاکبرداری باید اقدامات میخکوبی انجام شود و پس از پایان میخکوبی خاکبرداری مرحله بعدی شروع میشود اندازه حفاری و یا در واقع قطر محیط حفاری شده باید به اندازه ای باشد، که ابزار حفاری و ماشین آلات به راحتی در گود مستقر گردند در هر مرحله از عملیات خاکبرداری عمق محیط حفاری شده باید از استقامتی برخوردار باشد که بتواند عملیات خوبی را در آن انجام داد، در واقع عمق حفاری به جهت تامین استقامت در کوتاه‌مدت باید دو متر باشد که البته با توجه به وضعیت ژئوتکنیکی خاک ارتفاع مجاز در خاک برداری برای هر مرحله تعیین می گردد.
حفاری
مدیریت قسمت حفاری بسیار حائز اهمیت است چرا که پیشرفت در مقاوم سازی پروژه های کلان وابسته به انجام حفاری می باشد. ماشین آلات باید بر طبق مولفه های زیر انتخاب شوند. جنس خاک، طول گمانه ها و شرایط آب های زیر زمینی.
واضح است توانی که برای تولید هوای کمپرسورهایی با گمانه ی ۱۵ متر به بالا مصرف می شود، بسیار بیشتر از گمانه های کوتاه می باشد. این مسئله بیشتر در خاکهای درشت دانه که گمان می رود هوا از آن عبور کند و ریزش موضعی گمانه ها را در پی داشته باشد، حائز اهمیت است. قدرت و سرعتی که برای دوران دستگاه حفاری مورد استفاده قرار می گیرد، باید با توجه به جنس خاک تایید و انتخاب شود تا بیشترین بازدهی را داشته باشد. این نکته باید در نظر گرفته شود که توانی که دستگاه حفاری برای خاک های اشباع یا خاکهای دستی مصرف می کند بیشتر از خاک های طبیعی و خشک است.
اندازه ی چکش و سرمته هم باید با توجه به قطر گمانه درج شده در نقشه های اجرایی تایید و انتخاب شود. تخصص و متعهد بودن گروه حفاری مهمترین دلیل برای بهتر شدن کیفیت حفاری می باشد، این امر نه تنها سرعت دلخواه حفاری را فراهم می کند بلکه موجب سادگی و آسانی در جا انداختن میلگرد و یا استرند می شود.
نصب میلگرد تسلیح و تزریق دوغاب سیمان
بعد از اینکه گمانه را تا عمق دلخواه حفاری کردید، نصب میلگرد تسلیح شروع می شود. اجزای تسلیح یه طور معمول از آماتورهای فولادی تو پر تشکیل شده اند، اما جایگزین نیز دارد و می توان با توجه به آیین نامه ی اجرایی وزارت راه آمریکا که مربوط به میخکوبی می باشد، میلگردهای توخالی را مورد استفاده قرار داد. در هر صورت میلگردهایی که طراحی می شده اند بعد از حفاری درون گمانه گذاشته می شوند. برای اینکه میلگردها درست در ادامه ی محور استوانه ی چال های حفاری شده باشد از وسیله ای به نام مرکز کننده( اسپیسر یا سنترالیز) استفاده می شود.
میلگردها ابتدا وارد مرکز کننده ها می شوند و در آخر در چال ها قرار میگیرند. در صورتی که شرایط خوردگی زیاد باشد از یک پوشش اپوکسی برای نگهداری و حفاظت از میخ ها استفاده می شود. مهم ترین جز دیوارهای میخکوبی با میلگردهای مسلح کننده می باشند.
این نشانه ها در سوراخ هایی که از قبل حفر شده جاگذاری می شوند و در آخر یک شیلنگ مجهز به دوغاب به پایین چال فرستاده و فضای خالی را تا بالا یا دوغاب پر می کند. باتوجه به گفته های قبلی می دانید که شیب چال های حفر به اندازه ی کمی در انتهای سطح افق جای دارد.
بنابراین دوغاب با فشاری که به آن وارد می شود به خوبی در حفره پر شده و جای می گیرد. این روش را با اسم دوغاب ریز ثقلی می شناسند که از روش های رایج میان روش های میخکوبی می باشد. وظیفه ی اصلی دوغاب، منتقل کردن تنش از زمین به میخ ها است. مجموعه دستگاه تزریق متشکل از میکسر اولیه، ثانویه و پمپ تزریق می باشد. بعد از اینکه آب و سیمان یه اندازه ی از قبل تعیین شده در میکسر ها مخلوط شدند، نوبت به ریختن دوغاب به گمانه حفر از طریق شیلنگ های رفت و یرگشت است. این تزریق با توجه یه شرایط موجود، یا فشارهای متفاوتی انجام می شود. در تصویر زیر یکی از روندهای نصب مسلح کننده را تماشا می کنید.
شاتکریت دیواره، نصب صفحه و مهره
بعد از تمام شدن تزریق، یک لایه بتن روی دیوار قرار می گیرد تا از فرسودگی جلوگیری شود و حفظ یکدستی بیشتر عملکرد میخ ها.
پوشش موجب متصل شدن سازه ها در سیستم می شود، پوشش های میخکوبی عبارتند از:
1- پوشش موقت
۲- پوشش دائمی
پوشش موقت مانند سطحی است که عناصر سازه ای میخکوبی یا نیلینگ را به هم وصل می کند. پیش از آنکه پوشش موقت به مرحله اجرا برسد نوارهای زئوکامپوزیتی در سطح گود برداری نصب می شوند تا آب درون خاک را راهنمایی کند و از وارد شدن به داخل پوشش جلو گیری کند.